Staan in een ruimte
Mensen om me heen
Ik herken niets wat ik zie
Denken en voelen zijn niet één

Iemand praat tegen mij
De woorden komen en gaan
Nog een paar zinnen
Dan komt er één aan

Mijn hartslag omhoog
Gezicht loopt rood aan
Warme gloed door mijn lijf
Over mijn wang glijd een traan

De kloof lijkt te groot
Verwarring alom
Wat gebeurt er met mij
Dit gevoel is zo stom

Alles leek goed
Ik ging toch m’n gang
Maar nu een knoop in mijn maag
Voel me verward en ben bang

Een hand op mijn rug
Dat gebaar heel klein
En een liefdevolle blik vertelt
Dit mag er zijn

Snikken heel diep
Maar ik blijf gewoon staan
Hier en nu zal ik zijn
Dit gevoel kan ik aan.

Aandacht ontmoet gevoel
Tegenover elkaar
Ik zucht nog eens diep
De opluchting is daar

De golf neemt al af
En ik ben nog heel
Er is ruimte ontstaan
De brok uit mijn keel

Alles is kalm
Voor nu is het klaar
Morgen blijft onbekend
Nu ben ik dankbaar